"Chude dziewczyny nie są piękne" - hasło z reklamy z lat pięćdziesiątych doskonale pasuje też do lat dwudziestych. Niska, dobrze zbudowana chłopczyca bez biustu i wcięcia w talii to ideał w latach 1920 - 1930. Na pewno kojarzycie modę z lat dwudziestych, ale dziś pokażę Wam, jaka była naprawdę.

Styl życia w latach dwudziestych, jednym z najbardziej imprezowych okresów w XX wieku, był sposobem na odreagowanie I Wojny Światowej. Ludzie chcieli się odciąć od tego co się stało, zapomnieć, zacząć od nowa. Jednocześnie był to czas, kiedy kobiety uzyskały prawa wyborcze i mogły być wreszcie bardziej niezależne. Dlatego całkowicie zerwały z dotychczasowym wyobrażeniem kobiety. Koniec długich włosów, wielkich kapeluszy, koronek, kokardek i wszelkich tego typu ozdób. Koniec podkreślania krągłości. Modna stała się chłopięca sylwetka. A jakby tego było mało, po raz pierwszy w historii kobiety pokazały nogi.

Według dzisiejszych wyobrażeń kobiety w latach dwudziestych były bardzo szczupłe. Nie były. Ideałem była kobieta bez biustu i wcięcia w talii, ale wcale nie była taka chuda. Aby osiągnąć efekt kanciastej sylwetki nosiło się bieliznę, która spłaszczała biust i nadawała figurze prostokątny kształt.

W latach 1910 - 1920 kobiety zaczęły się malować i ścinać włosy, ale dopiero w latach dwudziestych makijaż i krótkie włosy stały się popularne. O ile w latach 1900 - 1910 ideałem była znudzona snobka, a w latach 1910 - 1920 orientalna piękność, w latach dwudziestych była to zmęczona całonocną imprezą chłopczyca. Stąd blada twarz, opadające kąciki oczu, opadające brwi oraz ciemne cienie, które nadawały twarzy skacowany wygląd.

Na modę tego okresu duży wpływ miał styl art déco, który całkowicie zdominował lata dwudzieste i trwał do końca lat trzydziestych. Art déco to styl w architekturze, malarstwie, grafice i architekturze wnętrz charakteryzujący się geometrią i uproszczeniem kształtów. Stąd kobieta przypomina prostokąt, jej sukienka przypomina prostokąt, a wszystkie wzory na sukience to proste linie lub figury geometryczne. Unikano jakichkolwiek wcięć i krągłości, stąd talia została obniżona do poziomu bioder a biust był płaski.

Moda w latach dwudziestych miała być nowoczesna i faktycznie była przełomowa. Kobiety po raz pierwszy w historii pokazały nogi i po raz pierwszy od starożytności odkryły ramiona. Pożegnano się też z wielkimi kapeluszami na rzecz malutkich kapelusików w kształcie klosza. Wieczorem zamiast kapelusza zakładano dekoracyjne chusty i szarfy (podobnie jak dekadę wcześniej). Najpopularniejszym dodatkiem epoki był długi sznur pereł i boa, które dodatkowo wydłużały sylwetkę. W zeszłym tygodniu wspomniałam, że Paul Poiret pokazał kobietom, że mogą nosić żywe, wyraziste, głębokie kolory. W latach dwudziestych kontynuowano ten trend, a dodatkowo po raz pierwszy w historii pojawiły się lśniące, metalizujące tkaniny, z których szyto sukienki wieczorowe.

Mimo chłopięcej sylwetki, kobiety w latach dwudziestych też były seksowne. W tym agresywnie seksowne. Tzw. flappers ignorowały konwenanse i pokazywały dużo więcej niż kolanka. Chodziły na imprezy, były wyzwolone seksualnie, paliły publicznie (co dla kobiet było zabronione przez prawo), zażywały kokainę i oficjalnie piły (a pamiętajmy, że były to czasy prohibicji). Przy okazji: widzicie tu pewien paradoks? Jeden z najbardziej imprezowych okresów w historii i jednocześnie prohibicja.

Najważniejszą projektantką epoki i jedną z najważniejszych kiedykolwiek była Coco Chanel. Chanel wprowadziła modę, która była nie tylko elegancka, ale także praktyczna i wygodna. To ona wprowadziła minimalizm w modzie. To jej zawdzięczamy małą czarną, która była inspirowana tradycyjnym strojem francuskiej pokojówki. Chanel zrobiła rewolucję nie tylko w latach dwudziestych. Kolejną przeprowadziła w latach pięćdziesiątych, o czym opowiem Wam za kilka tygodni.

Przykłady strojów z lat 1920 - 1930 możecie zobaczyć w moim katalogu na Pinterest.

W przeciwieństwie do lat 1910 - 1920, na pewno wszystkie miałyście pojęcie jaka była moda w latach dwudziestych. Dlatego dziś od razu zaproponuję coś ambitniejszego: "The Sheik" z 1921 r. z Rudolphem Valentino oraz "Lady Windermere's Fan" z 1925 r. "Szejka" warto zobaczyć chociażby ze względu na samego Valentino, który był pierwszym w historii "bogiem seksu" i do dziś robi wrażenie. Jako arabski szejk jest fascynujący. "Lady Windermere's Fan" to z kolei zabawna historia na podstawie sztuki Oscara Wilde'a. Warto zobaczyć ze względu na kostiumy. Oba filmy dostępne są na Youtubie.

W przyszłym tygodniu najbardziej niesprawiedliwa dekada XX wieku. Okres największej biedy. a jednocześnie największego bogactwa, czyli lata trzydzieste. To też okres najpiękniejszych i najbardziej seksownych sukni wieczorowych.